De hoogste prijs, Hannelie Groenewald
Uit. Nadenkend sla ik het boek dicht. Het verhaal grijpt mij aan door de onvoorstelbare tragedie die de schrijfster heeft meegemaakt tijdens het verblijf van haar gezin in Afghanistan.
Tegelijk is het beschamend. Ben ik bereid offers te brengen om het Evangelie te verbreiden? Hoe ga ik om met tegenslag in mijn leven? Het verhaal laat mij niet los. Hoe kan iemand verder leven na zo’n traumatische gebeurtenis?
Het antwoord ligt denk ik in het volgende citaat uit het boek: 
“Op mijn knieën voor Gods troon moest ik aanvaarden wat ik niet kon veranderen of begrijpen. Ik moest erop vertrouwen dat God boven alles staat en precies weet wat er gebeurd, ook al is er zo veel wat ik niet begrijp. Uiteindelijk zal alles meewerken ten goede. God verwacht niet dat wij alles begrijpen, maar dat we naar Hem luisteren en Zijn bevelen gehoorzamen…….Zo gebruikt God de moeilijkste omstandigheden in ons leven om ons in vorm te kneden en meer aan Jezus gelijkvormig te maken.”
Een ontspannend boek? Nee. Een verrijkend boek? Ja! En daarom: lees dit indringende verhaal!
Veel leesplezier! Jeanette
Mensenkind, Monica Nieuwenhuijse-Thijsen
Een gevoel van eenzaamheid en verlatenheid kroop onder mijn eigen huid, tijdens het lezen van dit indringende boek. Wegkijken is niet meer mogelijk …
Vanuit twee wisselende perspectieven wordt op aangrijpende wijze een liefdeloze jeugd geschetst. Deze liefdeloosheid, het niet gewenst zijn door moeder en sterke minderwaardigheidsgevoelens, zijn de ingrediënten om ook op latere leeftijd het leven niet op de rit te krijgen. Bas of Gert, Gert of toch Bas worstelt intens met deze thematiek. Als een refrein klinken de
woorden van afwijzing na in zijn hoofd.
Het leven op straat is vooral een rauwe wereld van óverleven. Wat is die rugtas van 30 jaar oud een kostbaar geschenk, vooral het Boek is onmisbaar geworden. Praten met Emmanuel is de enige troost die overblijft, in het uitzichtloze bestaan.
Vriendschappen zijn er wel, maar ook deze Stef en Mike zijn mensenkinderen die moeten overleven in een ontzettend moeilijke werkelijkheid. Het is een dagelijks gevecht om aan basale levensbehoeften te komen: eten, drinken, slapen én drugs.
Ook het leven van de zogenaamd dove Eleonora staat al 30 jaar stil. Haar gedachten cirkelen al die jaren om het buurjongetje met zijn liefdeloze moeder. Als ze na al die jaren het boek ‘Pysche der menschen’ leest, komt Eleonora tot het besef dat het niet goed met haar gaat. Ze stelt vanaf dan een dagelijks ‘pieckermoment’ in. Wellicht heeft de schrijfster de psychische nood van Eleonora onder de aandacht willen brengen, ook zij heeft een verleden met veel eenzaamheid. Deze lijn komt echter niet sterk uit de verf.
Het slot van het boek hangt van toevalligheden aan elkaar. Ondanks deze minder sterke kanten van het boek, zitten er heel mooie lessen in. De schrijfster is op een bijzondere manier echt in de hoofden gekropen van de personages in het boek. Hier blijf je over nadenken nadat het boek uit is:
- Hoe kijk ik aan tegen een niet schoon uitziende man met lange haren, die in het park ronddwaalt?
- Hoe is mijn eigen verhouding tot Emmanuel, is Hij echt mijn zitten en staan. Mijn ademtocht en leven?
- Hoe zou ik kunnen handelen, als er naast mijn woning heel veel negativiteit en schreeuwen klinkt?
- Hoe kan ik als christen praktisch een helpende hand bieden aan mensen aan de rand van de samenleving?
- We zijn allemaal mensenkinderen: rijk of arm, met of zonder vaste woning, schoon of vuil. Voor God zijn we gelijk!
Dit boek is het lezen meer dan waard, als je je over die onrealistische momenten heen kunt zetten.
Veel leesplezier!
Jolanda